LIJIANG

ย่านเมืองเก่าลี่เจียงมีประวัติศาสตร์ย้อนหลังไปได้มากกว่า 800 ปี และเคยเป็นจุดแลกเปลี่ยนค้าขายสินค้าตามเส้นทางสาย Tea Horse สายเก่า ย่านเมืองเก่านี้มีชื่อเสียงจากคูคลองและสะพานที่มีอยู่มากมาย จนได้รับการขนานนามว่า "เวนิสแห่งตะวันออก" เมืองเก่าลี่เจียงมีสถาปัตยกรรม ประวัติศาสตร์ และวัฒนธรรมแตกต่างไปจากเมืองโบราณอื่นๆของจีน เนื่องจากเป็นเมืองที่เป็นที่ตั้งรกรากของชาวหน่าซี หรือนาสี มาตั้งแต่สมัยโบราณ

• กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2539 เกิดเหตุแผ่นดินไหวขึ้น ส่งผลให้พื้นที่หนึ่งในสามของเมืองถูกทำลายลง
• 4 ธันวาคม พ.ศ. 2540 ย่านเมืองเก่าลี่เจียง (ต้าเหยียน ไป๋ซา และซูเหอ) ได้รับการขึ้นทะเบียนจากองค์การยูเนสโกให้เป็นมรดกโลก ตั้งแต่นั้นมา ฝ่ายปกครองส่วนท้องถิ่นต้องรับภาระหน้าที่ในการพัฒนาและอนุรักษ์ย่านเมืองเก่ามากขึ้น และยังทำให้เมืองนี้เป็นที่รู้จักมากขึ้น จนมีนักท่องเที่ยวจากทั่วโลกเดินทางมาเยี่ยมชมเมืองเป็นจำนวนมาก ขณะเดียวกันก็ทำให้ชาวเมืองเกรงว่ากระแสการท่องเที่ยวและการพัฒนาที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างรวดเร็ว จะทำให้เมืองนี้สูญเสียเอกลักษณ์และมนต์เสน่ห์ที่น่าประทับใจไป
• พ.ศ. 2550 เมืองลี่เจียงของมณฑลยูนนานได้รับคัดเลือกให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวดีเด่นทางวัฒนธรรมจีน 

เรามาถึง ลี่เจียงตอนบ่ายๆด้วยรถบัส ออกจากแชงกลีร่าตอนเช้า มาถึงก็นั่งรถเมล์ไปเมืองเก่า พออกจากสถานีก็ด้านหน้าเลย 1 หยวน

ทางเข้าเป็นกังหันลมค่ะ นักท่องเที่ยวชาวจีนเยอะมากเดินกันขวักไขว่ เราอ่านจากในหนังสือแนะนำท่องเที่ยวแต่ถึงเวลาจริงๆ พอโทรไป คนรับไม่เคยพุดภาาาอังกฤษได้เลย หลายที่มากเดินจนล้า หลงทาง หรือที่พอจะหาได้ก็ เก่ามากๆ 100 หยวน

แถมห้องน้ำแชร์ด้วย ก็มีคนแนะนำให้ไป มาม่า สอง คือเขามีหลายที่ ท ี่เราพักค่อนข้างไกล เดินออกไปด้านหลังแต่ว่า

เงียบ พอเดินจริงก้ไม่ไกล 100 หยวนห้องน้ำในตัว ฟรีอินเตอเนต

วันแรกจะพาเที่ยวในลี่เจียงก่อนนะจ๊ะ ฤดูกาลท่องเที่ยวของชาวจีนมักมีแต่ชาวจีนเดินกันขวักไขว่ ต่างชาติมีแต่น้อยมาก

เขาบอกว่าคนจีนยากจน เห็นที่จะบอกว่าไม่ช่ายแล้วหล่ะ ที่เห็นทุกอย่างแพงมากๆ กินอยู่ หรือ เป็นที่ท่องเที่ยวก็ไม่รู้ทุกอย่างถุกจัดการหมดแล้ว แต่ก้ดีนะ สนับสนุนให้เที่ยวเมืองตัวเอง อันนี้ชอบความคิด

ลีเจียงจะมีลำธารไหลผ่านเมืองทุกตรอก จะมีบ่อขุดไว้สามบ่อ ก้คือ น้ำ กิน น้ำใช้ จะแยกกันอย่างดี

ร้านขายของที่ระลึกมากมายรวมทั้งของกินด้วย

เต้าหูทอดใส่พริก คนยูนานจะกินเผ็ดค่ะ แต่ทุกอันจะใส่เครื่องเทศหมดเลย ไม่ว่าจะปิ้ง หรือ ทอด

ผลไม้สดๆ วางขายกับพื้น บางทีเราชอบกิน แต่ซื้อไม่บ่อย เพราะซื้อทีไร ราคาแพงกว่าคนอื่นทู้กที

หรือเดินขายแบบนี้

เดินไปตามซอย น้ำใสมาก

กระโปรงสีสวย

รองเท้าน่ารักมากมาย ราคาไม่แพง แต่ว่ากระเป๋าแน่นมาก เสียดายจริงๆ

ผ้าพันคอ ทักทอกันตรงนั้นเลยค่ะ ราคาไม่แพง

ถึงประคูนี้แล้วเราเดินไปดูหลังคาเมืองลีเจียงกันค่ะ

อันนี้เอามาเปรียบให้ดูกัน แค่ถนนกั้น ระหว่างเมืองเก่า กับเมืองใหม่ค่ะ

เดินมาเรื่อยๆ ช่วงเที่ยงๆมีเต้นอีกแล้วค่ะ